Parking podziemny

Gdy byłyśmy na górze, odsunęłam się delikatnie. Spojrzałam na drzwi prowadzące do kuchni.
-To.. Herbata? Czy co tam znajdziemy ? - spytałam uśmiechając się nikle.

- Herbata chyba będzie najlepsza, ale kawa dla energii też nie jest złym pomysłem. Chociaż nie wiem co znajdziemy... - nacisnęłam powoli na klamkę, która trochę się zacinała. Najwidoczniej nie była zbyt często używana.

Energia? Najbardziej przydał by mi się sen, ale cóż. Nie chcę jej zawieźć. Przynajmniej teraz, gdy musimy walczyć o wszystko. Nawet o.... Jedzenie.

Otworzyłam drzwi do kuchni szeroko i weszłam tam powolnym krokiem. Było przerażająco pusto. Co zrobimy jak zabraknie zapasów? Na razie nie chciałam o tym myśleć. Spojrzałam na Alex i posłałam jej ciepły uśmiech by też weszła. Zaczęłam się rozglądać za kawą czy czymkolwiek takim.

Smetnie powloczylam nogami do wnetrza kuchni. Bylam tak zmeczona, ze oddala bym wszystko choc za pol godziny snu.
-To... Pozwol, ze przespie sie pol godzinki... Padam z nog

- W porządku, sen dobrze ci zrobi. Jak znajdę... zrobić ci coś do picia? Przyniosłabym ci - zaglądałam do każdej z szafek i w jednej znalazłam, ku mojemu zdziwieniu, puszkę z kakao. Też dobre. I odżywcze. - Jest czekolada - mruknęłam jakby bardziej do siebie.

Usiadlam tylko przy blacie i polozylam na nim glowe, ktora podparlam na rekach. Momentalnie zasnelam zmeczona tym wszystkim. Oddychalam spokojnie, a moje usta byly delikatnie uchylone.

Myślałam, że pójdzie do siebie, więc się nieco zaskoczyłam. Jednak miło mi się zrobiło, że mam towarzystwo, nawet śpiące. Zaczęłam szukać mleka po cichu, jednak tego nie znalazłam. Cóż, trzeba będzie zalać napój wrzątkiem. Poczekam z tym do momentu kiedy się obudzi, by miała ciepłe picie. Usiadłam obok niej i zaczęłam się wsłuchiwać w jej miarowy oddech, który koił, w magiczny sposób, moje nerwy.

Czulam obecnosc Ava'y, ktora siedziala obok mnie. Moja dlon mimowolnie opadla na jej i delikatnie zbila sie w piesc. Mialam tak wielka ochote sie do kogos przytulic. Obojetne do kogo... Wazne, by to zrobic.

Drgnęłam, ale złapałam jej dłoń delikatnie. Alex miała takie chłodne dłonie w przeciwieństwie do mnie. Wolną ręką pogłaskałam ją po plecach. Była strasznie spięta... Zmartwiłam się o nią. Przecież w hotelu na razie nic takiego się nie działo, powinna odpocząć trochę dłużej...

Moja dlon delikatnie zacisnela sie na dloni Ava'y. Byly takie delikatne.. I gladkie. Usmiechnelam sie przez sen, a moja twarz zwrocila sie w jej strone. Uchylone usta wygladaly tak kuszaco.

Matko jedyna... Dlaczego ona wyglądała tak perfekcyjnie... Te jej usta... Nie, nie mogę o tym myśleć. Odwróciłam głowę i wzięłam głęboki wdech. Poczułam, że policzki mnie strasznie pieką, a rumieńce u mnie są bardzo widoczne. Miałam nadzieję, że znikną, zanim Alex się obudzi...
Jednak jej dłoni nie puściłam, zbyt miłe to było.

Lezalm tak przez okolo pol godziny. Nawet nie wiem kiedy wyladowalam z glowa na kolanach dziewczyny. Przetarlam tylko oczy i ziewnelam.
-Dzien dobry...

Uchylił powoli drzwi i przez szczelinę sprawdzał czy nikogo nie ma. Gdy uznał, że jest spokojnie wszedł do środka. -Wydaję się bezpiecznie. - powiedział do siebie. -Zapraszam księżniczko. - powiedział do Alex

-Pierdolenie w podniebienie.. - ja na jego miejscu zrobila bym praktuczne ,,z buta wjezdzam". Bylam tam, posprzatalam wszystkie trupy i wiem, ze jest czysto. Tsk... Po co sie z tym pierdolic.

-Nie ucz mnie jak mam walczyć o przetrwanie. - powiedział lekko zdenerwowany. -Najchętniej wbiłabyś się tu i zaczęła machać tym swoim scyzorykiem? Kawasaki Ninja? Uwierz mi, przez pochopność łatwo pożegnać życie.

-Bylam tu ledwo godzine temu. Wszystkie ciala uprzatnelam i chcialam spalic je wszystkie wraz z tym budynkiem. Wiec mnie nie pouczaj jezeli o t chodzi. Zachowujesz sie jak tamta suka z wczesniej

-Z tym, że ona martwi się o swoją dupę a ja próbuje pomóc też innym. Jestem żołnierzem i byłem już w gorszych warunkach. Jako jedyny jestem szkolony do tego żeby przeżyć tam gdzie nie da rady cywil.

Zatrzymałam się momentalnie, gdy usłyszałam ryk. Po moich plecach przeszły ciarki, a ja odruchowo złapałam za broń. Taki tik nerwowy.
-Słyszałeś?

-Stań za mną. - powiedział twardo. Podniósł pistolet i wymierzył przed siebie. Czekał aż coś wybiegnie. Walczył już z wieloma. Widział wiele ale jeszcze nie z tym którzy już raz zginęli.

-Mam stanąć za tobą? Śmiechu warte... Zabiłam ich już kilkanaście więc nie mów mi, że mam się za tobą kryć... - przewróciłam oczami. Po tej jakże długiej wypowiedzi, umilkłam.

-Ubezpieczaj mnie. -powiedział to i ruszył przed siebie pewnym krokiem w kierunku hałasu. Bał się ale musiał trzeźwo myśleć. -Twój samozwańczy charakterek może nas wpakować w gówno! Zaufaj mi.

-Ugh... Jak on mnie irytuje... - powiedziała pod nosem i klnąc jak szewc, ruszyła za nim. Kto jej nie irytował? Chyba tylko Ava, ale walić to. Ważne jest tu i teraz