Pokój nr.7- Paulina Kim i Adam Blake

Rzuciłem plecaki na ziemię i klapnąłem na łóżko. Tylko jedno. Najwyżej będę spał na ziemi albo.. Nie! Nie ma albo. Trudno, jakoś sobie damy radę. Musimy. Siedzieliśmy przez jakiś czas w ciszy, delektując się chwilą odpoczynku. Żadne z nas się tego nie spodziewało i żadne z nas nie wiedziało jak do końca się zachować w takiej sytuacji. Zasnąłem, nawet nie wiedząc kiedy. Obudziła mnie wciąż szalejąca za oknem wichura. Westchnąłem cicho. Miałem iść..do. A niech stracę. Szybko wstałem, poprawiłem jak zawsze moje nieogarnięte włosy i ruszyłem na umówione miejsce.
np. pokój nr.9