Pub.......

- Oh, Ariana, a ty ciągle te? - spytałem z rozbawieniem i wyciągnąłem cygaro. Tak, kubańskie, w sam raz trafiające w mój gust. Odpaliłem je i zaciągnąłem się z przyjemnością dymem. - Nawet niedrogie był, upolowałem okazję akurat - zaśmiałem się krótko, potem jednak w ciszy wstałem ze stołka i się przeszedłem po pubie, przy okazji wyglądając przez okna. Na razie żadnych zombie, co dało jakąś chwilę wytchnienia.

Wypiłam cała zawartość swojej szklanki po czym odstawiłam ja. Nie zwracałam na nikogo uwagi. Położyłam wyprostowana rękę na barze a na niej głowę, wpatrując sie w pusta szklankę. Wróciłabym do hotelu. Ale w sumie mi sie nie chce. Równie dobrze moze siedzieć tutaj. Przymknelam oczy na moment.

- Weź się nie odzywaj - mruknęłam do Wernera. - Może to one wpłynęły na ciebie tak, że jesteś baranem? Jeśli już, to na to najmocniej bym stawiała, jako przyczynę - dodałam i dolałam Ji alkoholu do szklanki. Równie dobrze sama bym się z nią mogłam upić, ale któraś z nas musiała ogarniać sytuację i zareagować. Wróg nie spał, jego marna egzystencja nie miała końca dopóki ktoś nie zajął się jego łepetyną. Mógł się pojawić w każdej chwili i momencie, a ja musiałam być gotowa do oddania serii w głowę. Przecież, kto by zrobił to lepiej ode mnie? Nie porównałam się jednak na głos do Jezusa, jedynie w myślach. Byłam dla nich zbawieniem, czy tego chcieli czy nie. Akurat trafnie pasujące porównanie, nieprawdaż? jednak pokusiłam się o połowę szklanki, by sobie nalać. Odstawiłam butelkę i oparłam się znów na ladzie, biorąc łyk whisky.

- Oh Ariana, jak zwykle jesteś taka urocza... - podszedłem do lady i spojrzałem jej w oczy. - Momentami naprawdę żałuję, że jesteś lesbijką. Zastanawiam się, czy kiedykolwiek trafię na lepszą sztukę od ciebie... - dodałem i wziąłem kosmyk jej włosów w palce. Mając świadomość, że doprowadzę ją tym do szału, szykowałem się już do wyjścia. - Odezwę się jeszcze, zanim wyjdę... Pamiętasz Tenerafomix? Tym się odezwij - zaśmiałem się i wyszedłem.
/zt

Uniosłam powieki slyszac chlupot cieczy. Moja szklanka znów była pełna. Usiadłam prosto i chwyciłam szkło w obie dłonie. Powoli uniosłam je do ust i napiłam sie. Jednak po chwili odłożyłam szklankę na bar. Nie chce pic. Ja nawet nie lubię. Uniosłam wzrok na Ariane i przyjrzałam sie jej uważnie. Na moment jej twarz zniknęła mi sprzed oczu tak samo jak i całe otoczenie. Zrobiło sie szaro i głucho. Przede wszystkim pusto. Znowu. Sama ja i to cholerne pikanie i buczenie którego nie mogłam zlokalizować. Ktos uderzył mnie w plecy. Mruknelam i otworzyłam oczy. Nikt mnie nie uderzył. Sama spadłam z barowego krzesła. Zamrugałam kilkakrotnie po czym usiadłam a następnie wstałam trzymając sie krzesla.
-Ja juz nie pije. -zasmialam sie kiedy usiadłam. Wiedziałam ze alkohol nie ma z tym nic wspólnego, jednak taka wersja była łatwiejsza.
-Co tam?

- Wypierdalaj mi z tym słowem! - zawołałam za Wernerem i rzuciłam krzesłem, jednak już za późno, nie trafiłam w plecy, ale w drzwi. Zaklęłam pod nosem i oparłam się o ladę, spojrzałam na Koreankę gdy sama przeniosła na mnie swój wzrok. Po chwili runęła w tył, a ja jej się przyglądałam uważnie. Nie podbiegłam do niej, bo czemu? Nie znałam jej za dobrze, jedynie patrzyłam. Zresztą, nawet nie potrzebowała mojej pomocy. Usiadła sama na spokojnie jednak, a ja cóż... Piłam dalej. Wiedziałam, że to nie przez alkohol, widziałam bardzo dobrze po jej oczach. - Dobrze. Wszystko w porządku? - spytałam i zmierzyłam ją badawczym wzrokiem. Mogła od razu się kapnąć, że nie kupiłam tej wersji.

-No tak. -odpowiedziałam. Nie była dla mnie kimś ważnym, komu mogłabym sie zwierzyć, zaufać. W sumie to nikogo takiego juz nie było. Ostatnia osoba zmarła jakis czas temu, zostawiajac mnie tak naprawdę sama na świecie. Ale chyba nie jestem jedyna samotna osoba na świecie... Dam radę przecież. Cieszył mnie fakt ze nie czułam nienawiści do Ariany. Lubiłam ją bez nadmiernego zaangażowania ale nie nienawidziłam. Nie mowie ze to nie moze sie zmienić. Moge ja znienawidzić jak i przyswoić jako najlepsza przyjaciółkę. Jednak co do tego drugiego, raczej nie ma opcji zeby pierwszy krok wyszed ode mnie. Nie byłabym do tego zdolna.
Nienawiść. To uczucie towarzyszyło mi od kiedy Sehun umarł. Zadowoliło mnie to ze najwidoczniej powoli, stopniowo sie tego pozbywam. Spojrzałam w wąski pasek lustra za Ariana i przyjrzałam sie swoim szklistym oczom. Zamrugałam szybko i przeniosłam wzrok na kobietę.
-Nalejesz mi czegoś normalnego? Sok, woda, cokolwiek. -odsunęłam od siebie szklankę.

- Tak tak, widzę - mruknęłam i podałam jej chusteczki. - Jak coś to napisz na kartce, że miałaś chorobę czy coś, bo te żmije od razu mnie zlinczują, jak padniesz przez to - przewróciłam oczami i zabrałam od niej szklankę, wyjęłam drugą i nalałam do niej picia. Podałam jej i omiotłam wzrokiem pomieszczenie. - Naprawdę, nie zdziwiłabym się, jakby oskarżono mnie o zabicie cię. Ci ludzie tutaj są dziwni, chcieć dla nich dobrze, to jeszcze wyjdzie klub antyfanów dobrodziejki. Zastanawiam się, co ja jeszcze robię w tym hotelu z niedojdami... Chociaż. Jak sobie nie będą radzić, to może uświadomią sobie, że beze mnie nie dadzą rady przeżyć i przyjdą z podkulonym ogonem... - westchnęłam i wypiłam duszkiem alkohol, z którego zrezygnowała Ji.

Wzięłam chusteczki jakby z automatu, po czym sama nie wiedziałam co z nimi zrobic.
-Jakie żmije?-zapytałam marszcząc brwi. Sięgnęłam po szklankę i upiłam mały łyk.
-Nie padnę. Ale gdyby to napisze specjalne oświadczenie ze zabiłam sie sama a ty jestes czysta. -powiedziałam żartobliwie. Chyba.
-Skoro nie chcą Twojej pomocy to najwyraźniej robisz cos zle. Zmień sposób ofiarowania pomocy. Nie zachowuj sie jakbyś była Bogiem bo nim nie jestes i nie będziesz. Każdy bohater który miał kompleks Boga albo sam ze sobą kończył albo robiły to okoliczności. -zakończyłam biorąc kolejny łyk.
-Zastanów sie tez czy aby na pewno przyjdą z podkulonym ogonem. Ludzie tez maja honor. Nie jestes jedyna taka. Ty byś nie przyszła po pomoc. Dlaczego wiec oni maja to robic? Sa osoby które wola umrzeć niz poprosić kogoś o pomoc. Najszybciej moja jej chcieć ci, którzy beda próbowali cie wykorzystać lub Ci którzy kogos chronią. Ci ostatni przyjdą, nawet sprzedadzą sie zeby tylko ochronić tych którzy sa dla nich bliscy. Co do tych pierwszych... Oni juz dawno sie sprzedali.

- Żmije, czyli cała reszta ocalałych. Oczywiście, ta jakże przyjemna nazwa nie obejmuje ciebie, Wernera... Tu mam wątpliwości, ale nieraz ratował mi życie. Wiktorii, tego śmieszka od marihuany, Jezusa... O, jednak trochę ich jest - odpowiedziałam i nie mając czego zrobić z palcami, zaczęłam się po prostu nimi bawić. Wysłuchałam jej odpowiedzi uważnie, jako że zawsze szanowałam zdanie innych, mimo że i tak nie zawsze, a raczej rzadko się do niego stosowałam. - Wiesz, skarbie, to nie jest tak, że uważam siebie za nie wiadomo kogo. Nie myślę, że jestem bogiem, że mogę zrobić wszystko i inni nie dadzą beze mnie rady. Ja jestem idealna, nikt nie jest w stanie zrobić tyle co ja. Jestem bogiem, po prostu - odpowiedziałam jakże skromnie. - Nie dam się wykorzystać, spokojnie. Wiem, kto zasługuje na pomoc, a kto nie. Nie jestem byle kim przecież - prychnęłam.

Słuchałam jej bez wyrazu. Kiedy skończyła ukryłam twarz w dłoniach i zaczelam sie śmiać. Dawno nie śmiałam sie tak opętańczo. Trwało to dobra chwile nim sie uspokoiłam. W koncu rozchylilam palce i spojrzałam spomiędzy nich na Ariane.
-Wybacz...-powiedziałam i położyłam ręce na barze. Dziewczyna ewidentnie miała problem ze sobą. Nie wiedziałam tylko co było tego przyczyna. Nie wiedziałam nawet czy chce to wiedzieć. Było mi jej nawet troche żal. Nawet jej współczułam.
-To nawet miłe, po raz pierwszy w życiu nie zostać zaliczonym do żmijki...W szkole ten tytuł zawsze należał do mnie w pierwszej kolejności, w drugiej do pana od chemii. -zasmialam sie.

Spojrzałam na nią ostro, kiedy zaczęła się śmiać. Na jej wybacz po prostu wzruszyłam ramionami, bo co mnie to obchodziło? Wiedziałam swoje, zawsze, nawet kiedy inni nie wiedzieli czy nie mówili. Jedyną osobą, która mogłaby wyjaśnić Ji czemu jestem taka a nie inna był Werner. - Rzadko zdarza mi się być miłą, potraktuj to jak uśmiech od losu - rzuciłam w odpowiedzi, mimo że już zachowywałam się z rezerwą. Po tej reakcji może jednak skłonna byłabym zaliczyć ją do nich? Łatwo u mnie było przejść ze strony dobrej na złą, stracić zaufanie, a tu już coś ewidentnie zaczęło puszczać. - Nie wiem czy nie odwiedzić by szpitala... - zamyśliłam się głośno.

-Ah tak.. Dziękuje Ci pani...-powiedziałam chyląc lekko głowę. Spojrzałam na nia znów i zatrzymałam wzrok na moment. Biedna.
-Szpitala? Po co? Cos ci jest?-zapytałam przechylając głowę i przyglądając sie jej. Wygladała.... Dobrze. Chyba nie zejdzie mi tu nie? Nie wiem co robic w takich sytuacjach....
-Boli cie cos?-dokończyłam swój napój.

- Szpital jest pewnie tak opustoszały, że nawet gdybym była chora, to nie pomogliby mi tam - prychnęłam i odwzajemniłam spojrzenie. - Pomyślałam, że byłoby tam nieco leczniczej marihuany. Bardzo chętnie bym odetchnęła od zła tego świata i się rozluźniła... - westchnęłam i aż się uśmiechnęłam na myśl o tym. - Będę musiała wziąć ze sobą jakiś cięższy arsenał, wątpię, by nie było tam zombie. Tam najprawdopodobniej najwięcej.

-Marihuana? I co? Znowu będziesz mnie gryzła?-zasmialam sie mimowolnie.
-Bede miała ślady.. Wracając do tematu... Jak chcesz. Ale weź ze sobą kogos. Weź Wernera. Tak, tak, wiemy ze jestes samodzielna blah blah. Ale weź. -powiedziałam. Znów złożyłam głowę na wyciągniętej ręce ale nadal patrzyłam na Ariane.
-Żałuje ze tu przyjechałam. -mruknelam.
-Wolałabym wrócić do Busan. Tam jest chociaz co robic.

- Nie... Z tego co pamiętam, nie byłaś specjalnie smaczna - westchnęłam i przewróciłam oczami, przypominając sobie tamte zdarzenia. - Pójdę sama, a o Wernerze nie ma mowy! Pamiętam jak raz wbiliśmy na komisariat, bo trzeba było nam wykraść dowody i zamknął mnie w celi! Co z tego, że dla żartów i po paru minutach wrócił, mogło się przez to coś nie powieść. Zwiałby mi pewnie z całym towarem, a mnie samą gdzieś zamknął - mruknęłam. - Ja też żałuję, bo wtedy nie byłoby wszystkiego na mojej głowie. Czemu akurat na tej wyspie? - uderzyłam irytacją pięścią w ladę. - Nie wiem, czy cały świat to objęło, ale jeśli tylko tą wyspę, to uznam to za karę boską.

-Bo za mało spróbowałas. Skosztowalas lizaka przez papierek. -poruszyłam brwiami.
-No to weź kogos innego. Ktos tak wspaniały jak ty nie moze mieć ze sobą tylko Wernera prawda?-zapytałam uroczo. Mało mnie obchodziło czy weźmie ze sobą kogos czy nie. Dawałam jej tylko rady. Jej sprawa czy skorzysta.
-Na swojej głowie masz tylko siebie i Wernera. -powiedziałam prostując sie i zeskakując z krzesła. Obeszlam bar i stanęłam po drugiej stronie, przeglądając butelki. Meh... Nadal nie.
-Kara boska? Sama sprowadziłas na siebie karę?-parsknelam przewracając oczami.
-Zgaduje ze nie ma tu mleka..-zmarszczyłam nos otwierając mini lodówkę i przeglądając jej zawartość.

- Ktoś tak wspaniały jak ja nie potrzebuje Wernera - prychnęłam w odpowiedzi i przekręciłam się na stołku, łokciami oparłam o ladę i spojrzałam na lodówkę, którą przeglądała. - Cóż, po części można to tak ująć - wzruszyłam ramionami i założyłam nogę na nogę. - Na pewno tu nie ma. Myślę, że jeśli już to w kuchni hotelowej, w chłodni - dodałam i zaczęłam się bawić kosmykiem włosów. Owszem, może i można to było uznać za komplementy od niej, ale nie tej kategorii, jakie na mnie działały. To nawet lepiej dla mnie, nie zbijały mnie z tropu jak te od Agnes. W ogóle, gdzie ona zniknęła? Nieważne, co się będę obcymi martwić.

-No to dupa bo ja jestem głodna i żądam mleka. -powiedziałam trzaskając drzwiami lodówki.
-Trza było zostać w domu... Czy tu czy tam i tak jestem sama ale tam miałabym chociaz dostęp do swoich ciuszków..-zrobiłam podkówkę z ust. Podeszłam do paska lustra miedzy alkoholami i przejrzałam sie w nim. Podkrążone oczy wcale nie wyglądały dobrze. Ale aegyo sal samo mi sie zrobiło hehe. Klepnelam sie w policzki robiąc dziubek.
-Mogłam sie urodzić jako chłopiec. -mruknelam gapiąc sie na swoje odbicie.

- I mleko miałoby pomóc ci z głodem? - spytałam z niedowierzaniem i lekkim rozbawieniem, podążałam za nią wzrokiem gdy szła do lusterka i oparłam głowę na ręce. - Co cię ogólnie sprowadziło na tą wyspę? - spytałam, teraz sobie przypomniałam, że w ogóle tego nie wiedziałam. - I czemu jako chłopiec? W żeńskiej wersji niczego ci jak dla mnie nie brakuje - wzruszyłam ramionami. - Ładna twarz, włosy. Nie czujesz się najlepiej będąc sobą? - uniosłam pytająco brew.

-Miałam taka nadzieje... Nie wiem.. Lubię mleko. -powiedziałam wzruszając ramieniem.
-Chciałam uciec od tej żałoby... Ojciec zajął sie praca po śmierci Sehuna, w ogóle nie bywał w domu. Matka non stop siedziała w pokoju brata, gdzie ja oczywiscie miałam kategoryczny zakaz wchodzenia. Zapomnieli chyba ze maja jeszcze jedno dziecko... Sehun chciał zebym żyła pełnia życia... No to próbuje. Problem w tym ze chyba gdzieś sie pogubiłam i przestało mi zależeć na własnym życiu. Byc moze jednak jestem w odpowiednim miejscu.-podeszłam do baru na który udało mi sie wskoczyć dopiero za drugim razem. Usiadłam po turecku i jeszcze raz spojrzałam w lustro.
-Widocznie lubisz płaskie, bezdupne deski... Czy cos. -parsknelam śmiechem.
-Nie czuje sie najlepiej będąc sobą. Bo mam wrażenie ze to nie ja. -mruknelam bawiąc sie suwakiem przy rekawie kurtki.

- Hm... Rozumiem - odpowiedziałam tylko, bez jakichś kondolencji czy wyrazów współczucia. Zmarszczyłam jednak później brwi i poprawiłam bezrękawnik, jaki miałam na sobie i utkwiłam w niej swój wzrok. - Właściwie to mam dosyć nieokreślony gust odnośnie dziewczyn. Najbardziej chyba się w niego wpasowały do tej pory Agnes i Wiktoria - podsumowała i zaczęła sobie machać nogą. Przechyliła głowę na jej odpowiedź o byciu sobą. - Dam ci jedną radę, Ji - zaczęłam, bawiąc się dalej swoimi włosami. - Po prostu bądź sobą. Nie udawaj nikogo, nie staraj się być kimś na siłę, co w tobie siedzi niech będzie widoczne. Jakbym ja miała coś udawać, to tylko jedną rzecz. Nie będę przecież się zachowywać, jakbym słyszała modlitwy ludzi z całego świata, nie jestem dobrą boginią. Jestem i tyle. Porównam się do greckiego Erosa, boga seksu i namiętności, o porażającym uroku osobistym. Po prostu samym istnieniem rozświetlam ciemność dookoła siebie - wzruszyłam ramionami.

-Jesli bede sobą to zacznę...-zagryzłam wargę nie będąc pewna czy chce jej to powiedziec.
-Niestety nie moge byc sobą. -powiedziałam w koncu.
-Moze kiedyś. O ile do tego czasu nie zapomnę kim jestem. -Przeczesałam włosy ręka.
-Wiesz co ci powiem... Poprawiasz mi humor tymi narcystycznymi opisami swojej osoby. Rzadko kiedy spotykam takie osoby. Dobrze ze mówisz sobie takie rzeczy i w nie wierzysz. -pokiwalam głowa.
-Chce mleko.-oznajmiłam. -Albo jakieś kakaułko... Albo to i to. -przechyliłam sie na prawa stronę i położyłam na boku, podpierając głowę dłonią.
-Chciałabym sie stad wyrwać. W ogóle... Wyjechać gdzieś.. Na Syberie czy cos.